Miranda July - "Pierwszy bandzior"

-


„Pierwszy bandzior” Mirandy July to książka, która zaskoczyła mnie na kilku płaszczyznach. Początkowo zniechęciła mnie od siebie główną bohaterką. Czterdziestotrzyletnia Cheryl zawodowo zajmuje się samoobroną kobiet, mieszka sama w domu na przedmieściach i ma liczne neurotyczne nawyki. Dom zamieniła w bezpieczną twierdzę, gdzie króluje porządek, a każdy przedmiot musi leżeć w przypisanym dla niego miejscu.
Cały poukładany świat Cheryl burzy się, kiedy do jej domu wprowadza się córka jej pracodawców, dwudziestojednoletnia, zbuntowana Clee. Dziewczyna jest „opaloną blondynką wielkiego formatu”, wyznaje zupełnie inne zasady niż Cheryl i bardzo szybko przejmuje cały jej dom, spychając właścicielkę na „pozycje obronne”.prześmiewczy sportretowała obraz współczesnych relacji pokolenia czterdziestolatków. Autorka w sposób czasami przerysowany pokazuje zachowania Cheryl, jej przyzwyczajenia i rytm, w którym się odnajduje. I zaraz burzy ten obraz poprzez zestawienie z Clee
Obie kobiety, zmuszone żyć pod jednym dachem, będą musiały nauczyć się zupełnie nowych zasad funkcjonowania. Będzie to trudne doświadczenie, ale otworzy przed nimi zupełnie inną perspektywę postrzegania siebie samych i swojej roli w społeczeństwie. Miranda July, reżyserka i scenarzystka, w sposób zabawny i nieco, na której tle dziwactwa Cheryl urastają do absurdalnych rozmiarów. Jednak im bardziej zagłębiamy się w lekturę, tym większe zrozumienie i sympatię czujemy do głównej bohaterki. Jej dziwne zachowania czasami nas rozczulają, w niektórych odnajdujemy samych siebie. Ostrość, kanciastość zachowań wyborów i decyzji Cheryl zaczynają budzić czułość. Relacje, które kształtują się między bohaterkami, zaskakują, oczywiste zachowania przestają takie być i dostrzegamy drugie dno. I to mnie zachwyciło w tej książce.
Umiejętnie opowiedziana, szczera do bólu historia, uderza nas momentami pięścią w twarz, jednak jest to uderzenie, które może sprawić, że spojrzymy na siebie samych w innym świetle i znajdziemy odwagę, żeby zmierzyć się z naszymi własnymi demonami.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja - Ciśnij piorunem nawet w śmierć

-
Obraz
„Ciśnij piorunem nawet w śmierć” Agnieszki Czachor to wyjątkowy zbiór opowiadań w klimacie realizmu, gdzie rzeczywistość środowiska wiejskiego przeplata się z wierzeniami bohaterów, światem duchów i często ze światem przyrody. Niebagatelną rolę w opowiadaniach odgrywają zwierzęta: ułomne, chore, stare, które znakomicie dopełniają obrazu człowieka jako pana, bezwzględnego właściciela, a czasem opiekuna. W opowiadaniach poznajemy nie tylko zwyczajnych ludzi, których chcielibyśmy widzieć dookoła i się nimi otaczać, znajdują tu też swoje miejsce ludzie odrzuceni przez społeczność, inni, wykluczeni i ich oczyma patrzymy też na świat. Czytając kolejne opowiadania, miałam wrażenie sięgania do pudełka z cukierkami w czekoladzie, parafrazując tytuł jednego z opowiadań. Niektóre były słodkie, kusiły niepowtarzalnym smakiem, rozpływały się w ustach, a inne miały w sobie posmak goryczy, niepokoju, strachu nawet. A mimo to żadne nie nużyło, każde ciągnęło dalej i dopiero czytając ostatnie
Czytaj więcej

Recenzja - Wszystkie nasze obietnice, Colleen Hoover

-
Obraz
Colleen Hoover –  Wszystkie nasze obietnice , Wydawnictwo otwarte 2018 „Idealna miłość. Nieidealni ludzie. Quinn i Graham przysięgali sobie miłość, wierząc, że wspólnie poradzą sobie z wszelkimi przeciwnościami losu. Ma to upamiętniać szkatułka, którą Graham podarował ukochanej w dniu ślubu. Przez kilka następnych lat wzajemne przyrzeczenia stają się źródłem rozczarowań. W życiu małżonków zaczyna królować rutyna, a marzenia o założeniu rodziny stają się nieosiągalne. Oddalający się od siebie Quinn i Graham zaczynają wątpić w sens swojego związku. Przyszłość ich małżeństwa kryje się jednak w śladach z przeszłości zamkniętych w szkatułce – pod sekretami, błędami i niedopowiedzeniami... Historia Quinn i Grahama rozpoczyna się w momencie, gdy oboje rozstają się ze swoimi partnerami. Czy taki los spotka również ich związek? Colleen Hoover z dobrze znaną czytelniczkom szczerością i wnikliwością opisuje parę pogrążoną w kryzysie. I szuka odpowiedzi na pytanie: czy albo kiedy prze
Czytaj więcej

"Nikt nie idzie". Recenzja

-
Obraz
"Ni kt nie idzie” to powieść obyczajowa skierowana do dorosłego czytelnika, którego interesuje „normalne” życie zwykłych ludzi, które miejscami się komplikuje przez źle dokonane wybory. Widzimy więc życie Marzeny i Antoniego, które rozkwita, a następnie powoli gaśnie. Poznajemy ich syna, Klemensa, ni to dziecko, ni mężczyznę, człowieka nie rozwiniętego ani społecznie, ani umysłowo. Możemy obserwować Olgę, która dostrzeże w Klemensie coś wyjątkowego, których losy przetną się w przedziwny sposób na skrzyżowaniu ulic. Jakub Małecki prowadzi nas przez strzępy zdarzeń, które w efekcie tworzą barwną mozaikę żyć. Pisze o codzienności, szarej i pogodnej, brutalnej i z drugiej strony pięknej w subtelny sposób. Poznajemy historię głównej bohaterki, którą wcale nie jest Marzena, jak się na początku wydaje. To niepełnosprawny mężczyzna spaja wątki, to on jest osią wydarzeń, chociaż sam jako bohater nie jest zbyt fascynujący. Fascynujące są za to emocje, które wzbudza w ludziach. Jakub Ma
Czytaj więcej